Het gemeentelijke bedrijf Ildo nam medio januari de verantwoordelijkheid op zich voor het onderhoud van de groene gebieden van Orihuela Costa, bijna een jaar nadat de plenaire vergadering zijn beheersmandaat voor het eerst had goedgekeurd.
De taak was aanzienlijk, met een oppervlakte van meer dan 2,5 miljoen vierkante meter, 213 aangewezen groene gebieden en het onderhoud van 7.000 palmbomen. Om aan deze eisen te voldoen, werd de personeelsbezetting volgens de contractvoorwaarden aanzienlijk verhoogd van 12 naar 30 medewerkers, met als doel het realiseren van een alomvattend onderhoud van alle openbare groene ruimtes.
Toch, bijna drie maanden later, lijkt de realiteit op de grond ver verwijderd van de verwachtingen die werden gesteld.
Dit is nergens duidelijker dan in La Regia, waar gefrustreerde bewoners al lange tijd hun zorgen uiten over de afnemende staat van hun lokale park, begrensd door de Calle Ortosa, Apatito en Fluorita. Ondanks herhaalde klachten is er weinig veranderd en blijft het gebied een overwoekerd en verwaarloosd schim van wat het ooit was.
Men kan zich alleen de vroegere schoonheid van het park voorstellen, een goed onderhouden toevluchtsoord waar families en buren samen konden komen in een omgeving die was ontworpen voor ontspanning en recreatie. Tegenwoordig heeft de natuur het echter bijna helemaal overgenomen. Klimop groeit ongeremd over de banken, terwijl de gebarsten trottoirs verstikt zijn door onkruid dat door de gebroken oppervlakken omhoog duwt.
Toegevoegd aan het gevoel van verspilling is het lot van de vele bomen die het gemeentebestuur slechts een jaar geleden met aanzienlijke kosten had geplant. Zonder goed onderhoud zijn de meeste verwelkt en gestorven, waardoor er niets achterblijft dan droge, levenloze schillen. Dit sombere gezicht dient als een metafoor voor de algehele staat van het park—wat een bloeiende groene ruimte had moeten zijn, is in plaats daarvan een symbool van verwaarlozing geworden.
Toen Ildo het beheer voor het eerst overnam, werd hun komst met veel tamtam en beloften van transformatie aangekondigd. Maar naarmate de tijd verstrijkt, voelt hun aanwezigheid meer als een afwezigheid. Voor de bewoners van La Regia blijft het park een schril voorbeeld van niet nagekomen beloften. Het is een schaamte, want met de juiste zorg en aandacht zou dit park een stralend baken voor de gemeenschap kunnen zijn—een weelderige, gastvrije ruimte in plaats van een verlaten verwoestijn.
Voor nu blijven de klimopplanten sluipen, blijft het onkruid groeien, en blijft het park een symbool van wat er gebeurt wanneer beloften niet worden nagekomen en openbare ruimtes worden verwaarloosd.
De vraag blijft: zal er actie worden ondernomen voordat het te laat is, of zal het park simpelweg een andere vergeten hoek van Orihuela Costa worden?
