angielski 
hiszpański 
holenderski 
francuski 
niemiecki 
norweski bokmål 
szwedzki
BURZE PRAWNE ZMIERZAJĄ, GDY SZEFOWIE POLICJI Z ORIHUELI I TORREVIEJI STAWIAJĄ CZOŁO NAGŁYM EMERYTUROM.
Patrząc na przypadki José Maríi Pomaresa w Orihuela i Vicente Gutiérreza Soli w Torrevieja, ujawnia się rosnący trend w gminach zarządzanych przez Partię Ludową—mianowicie przyspieszona emerytura długoletnich komisarzy policji w kontrowersyjnych i prawnie niejasnych okolicznościach.
Obaj urzędnicy, każdy z wieloma dekadami służby publicznej, zostali zmuszeni do przejścia na emeryturę krótko po tym, jak poprosili o przedłużenie swojej kadencji, co wywołało debaty na temat sprawiedliwości, przejrzystości i motywacji politycznych.
W Orihuela komisarz Pomares publicznie skrytykował decyzję rady miasta o przejściu na emeryturę w wieku 65 lat, mimo że poprosił o pozostanie na stanowisku do 67 roku życia. Choć w Hiszpanii policjanci są prawnie zobowiązani do przejścia na emeryturę w wieku 65 lat, Pomares twierdzi, że po prostu prosi o możliwość pracy do powszechnego wieku emerytalnego dla pracowników służby cywilnej, co jest standardową praktyką w przypadku innych pracowników publicznych.
O decyzji dowiedział się z mediów, zanim otrzymał oficjalne zawiadomienie, i obecnie rozważa podjęcie działań prawnych, zarzucając brak należytej procedury i wątpliwe motywy stojące za decyzją. Jego sprawa jest dodatkowo skomplikowana przez jego aplikację na wyższe stanowisko administracyjne, które, jak twierdzi, jest źle traktowane na korzyść kandydata powiązanego politycznie.
Pomares wyraził zaniepokojenie kryteriami wyboru i legalnością zaangażowania burmistrza, sugerując instytucjonalne uprzedzenia i brak przejrzystości.
Podobnie w Torrevieja, komisarz Gutiérrez został zmuszony do przejścia na emeryturę zaledwie kilka dni przed swoim 65. urodzinami, mimo że prosił o krótkie przedłużenie, aby zakończyć pełną składkę emerytalną. W przeciwieństwie do Orihuela czy Alicante, gdzie urzędnicy dostali więcej czasu na przygotowanie, Gutiérrez miał tylko cztery dni na przygotowanie się do odejścia.
Wcześniej kwestionował również awans Alejandro Morera, byłego podwładnego, który później zatwierdził jego przejście na emeryturę jako Dyrektor Generalny Policji—co rodzi potencjalne obawy o konflikt interesów. Chociaż Gutiérrez pozostaje publicznie milczący, nagła natura jego usunięcia i wewnętrzne dynamiki sugerują ukryte napięcia.
Rada Miasta, świadoma potencjalnych konsekwencji prawnych, dokonała tylko tymczasowego powołania na jego miejsce.
Te przypadki razem podkreślają powtarzający się trend: doświadczeni liderzy policji są nagle usuwani pod prawnie uzasadnionym pretekstem obowiązkowej emerytury, często w kontekście napiętych relacji z politycznym kierownictwem. Podczas gdy rady miast powołują się na fizyczne wymagania pracy policyjnej i przestrzeganie przepisów emerytalnych, minimalny czas powiadomienia i administracyjna nieprzejrzystość otaczająca te odejścia sugerują głębsze problemy.
Zarówno Pomares, jak i Gutiérrez wnieśli sprzeciwy wobec decyzji miejskich i wydają się zostać odsunięci na bok, zamiast otrzymać wsparcie na końcu swoich karier.
Brak oficjalnej komunikacji ze strony obu urzędów miejskich—szczególnie decyzja Torrevieji o niezajmowaniu się tą sprawą podczas publicznej konferencji prasowej—dodaje tylko do poczucia, że te emerytury mogą mieć mniej wspólnego z procedurą, a więcej z kontrolą.
W miarę jak obaj byli komisarze rozważają lub podejmują apelacje prawne, te sytuacje stawiają szersze pytania o niezależność lokalnego kierownictwa policji, rolę polityki partyjnej w decyzjach służb cywilnych oraz potencjalne nadużycie prawa administracyjnego w celu uciszenia głosów sprzeciwu w szeregach.
angielski hiszpański holenderski francuski niemiecki norweski bokmål szwedzki
